Een advocatenkantoor is een bureau voor juridische dienstverlening dat als hoofdwerkzaamheid juridische werkzaamheden door advocaten heeft. De meeste werknemers zijn dan ook advocaat. Men spreekt tegenwoordig ook wel van "fee-earners", omdat zij met het bedrijven van de "core business" direct verantwoordelijk zijn voor de omzet. Hun uren worden rechtstreeks gedeclareerd bij cliënten. Verder is er ondersteunend personeel. Dit zijn onder andere secretaressen, IT-ers en personeelsfunctionarissen. Naar analogie met de term "fee-earners" worden ze wel eens als "fee-burners" aangeduid, wat een pejoratieve term is daar het suggereert dat ze een kostenpost zijn. Hun werkzaamheden kunnen namelijk niet gedeclareerd worden, hoewel de meeste kantoren wel een percentage kantoorkosten berekenen.
Advocatenkantoor Enschede
Carrière van een advocaat II
Van belang is meestal het aantal lagere medewerkers per partners: de leverage. In Nederland is die naar verhouding hoog: rond de 5 of meer. Dit houdt automatisch in dat niet iedereen partner wordt. In sommige landen is deze verhouding lager, rond de 2. Dit betekent dat men vaak jaren bij hetzelfde kantoor werkt en bijna automatisch partner wordt. Sommige kantoren kennen ook een functie waarbij iemand in plaats van volwaardig partner (equity partner) een salaried partner wordt. Hij zal dan als werknemer in dienst van het kantoor blijven. Hij krijgt doorgaans een vast salaris en een (persoonlijke)omzet afhankelijke bonus,of een beperkte winstdeling. Ook zal een dergelijke partner vaak minder of geen stemrecht hebben in vennotenvergaderingen. Daar staat tegenover dat er minder van hem of haar gevraagd zal worden,met name op acquisitief gebied.
Carrière van een advocaat III
Wisseling van kantoor werd vroeger binnen de advocatuur als afkeurenswaardig bezien. Het kantoor betaalde immers de opleiding en kreeg zodoende stank voor dank. Met de huidige opvattingen kijkt men hier nu iets genuanceerder tegenaan. Het beroep is zeker met de intrede in Nederland van Londense Citykantoren meer moneydriven geworden. Advocatenkantoren verschillen wezenlijk van elkaar in grootte en klantenkring. Mondiaal bestaat een beperkt aantal kantoren dat de grootste internationale transacties behandelt. Dit zijn in hoofdzaak Amerikaanse kantoren plus de Londense "Magic Circle". Daarbij heeft ieder land zijn nationale grotere kantoren. Deze kantoren richten zich in hoofdzaak op de zogenaamde transactionele praktijk(fusie en overname,Initial Public Offerings), en relatief minder op de klassieke advocatuur (waarbij het voeren van gerechtelijke procedures vaak een wezenlijk bestanddeel vormt).
Carrière van een advocaat IV
Daarnaast zijn er ook kantoren die zaken van het grotere MKB behandelen. Zij hebben vaak minder werknemers. Andere kantoren richten zich meer op particulieren en het kleinere MKB. Het komt ook voor dat een kantoor zich specialiseert in een bepaald vakgebied-zoals zee-en vervoerrecht, intellectuele eigendom, economisch strafrecht of arbeidsrecht- en daarbij multinationals en MKB-bedrijven bedient. Men spreekt dan van een nichepraktijk.
De carrière van een advocaat
In Nederland doorlopen veel advocaten een bepaalde carrière die overigens parallel loopt aan advocaten in sommige andere landen: Tot ca. 3 1/3 jaar na indiensttreding is de werknemer advocaat-stagiair. Dit is een eis van de Nederlandse Orde van Advocaten: een advocaat moet eerst werken onder de hoede van een ervaren advocaat(de patroon) om ervaring op te doen. Daarnaast moet hij een opleiding bij de Orde volgen,de beroepsopleiding. Ze hebben voor deze periode tijdelijke contracten. Na deze 3 1/3 jaar zal de advocaat-stagiair ,bij het goed volbrengen van de stage,van de Orde de stageverklaring krijgen en van zijn kantoor te horen krijgen of hij daar mag blijven als medewerker, of dat zijn contract niet verlengd wordt. Vanaf ca. 3 1/3 jaar tot ca. 10 jaar na indiensttreding zal de advocaat als volwaardig advocaat meedraaien en de kneepjes van het vak verder onder de knie krijgen. Wanneer hij dit goed genoeg doet, kan hij na ca. 10 jaar partner worden en is daarmee mede-eigenaar van het kantoor.
Faillissementsrecht
Het faillissement is een belangrijk rechtsmiddel. Het is niet bedoeld voor één enkele schuldeiser, omdat die een eenvoudig executoriaal beslag kan laten leggen. Het faillissement is bedoeld om meerdere schuldeisers een collectieve verhaalsmogelijkheid te bieden, en daardoor het nog aanwezige vermogen zo goed en eerlijk mogelijk over de schuldeisers te verdelen.
Ondernemingsrecht
Ondernemingsrecht is een onderdeel van het privaatrecht, dat zich bezighoudt met rechtspersonen en dan toegespitst op bedrijven met winstoogmerk, dus ondernemingen. De stichting valt daar veelal buiten. Het ondernemingsrecht wordt vaak nog onderverdeeld in rechtspersonenrecht en vennootschapsrecht. Het vennootschapsrecht gaat dan alleen over de besloten vennootschap en de naamloze vennootschap. Het rechtspersonenrecht is veel ruimer en gaat over alle rechtspersonen, waaronder dus ook de besloten vennootschap en de naamloze vennootschap. Ondernemingsrecht wordt vaak als apart onderdeel gezien van handelsrecht.
Vereisten
De rechter spreekt een faillissement uit. Maar wanneer kan en mag hij dat? Er moet dan voldaan zijn aan enkele voorwaarden, genoemd in art. 6 lid 3 Fw. In art. 1 Fw staat overigens wie een aanvraag in kan dienen. Daarop wordt ook nog teruggekomen. Verkeren in toestand waarin opgehouden te betalen Allereerst moet er sprake zijn van (het summierlijk blijken van) de toestand van "opgehouden te betalen" waarin de schuldenaar verkeert. Het gaat hier dan om pluraliteit van schuldeisers, wat wil zeggen dat (onder andere) er meer dan één schuldeiser moet zijn, wil er sprake zijn van een succesvolle aanvraag van een faillissement. en minimaal één van de vorderingen van de schuldeisers moet ook opeisbaar zijn. Anders verkeert de schuldenaar uiteraard niet in de toestand van "opgehouden te betalen". Wie kan een aanvraag indienen? Volgens art. 1 Fw kan de aanvraag worden ingediend door: de schuldenaar; één van de schuldeisers (ook de schuldeiser die nog géén opeisbare vordering heeft); op verzoek van het OM (lid 2): om redenen van openbaar belang.